گروه فرهنگی «خبرگزاری دانشجو سه شنبه21-تیر-90»؛ دقیق نمی دانم چند سالش بود اما آرایش غلیظ صورتش چند سالی بزرگتر نشانش می داد، صورتش را برنزه کرده بود، یک شال حریر روی سرش گذاشته بود، سر نه، پشت سرش گذاشته بود، موهایش را دکلره کرده بود، سفیدِ سفید مثل موهای مادربزرگ ها؛ دخترک، صورتش را با آرایش رنگین کرده بود.

هم دلم می خواست نگاهش کنم و هم می ترسیدم که هر آن تکه ای بپراند، خودم را سرگرم مناظر بیرون از اتوبوس کردم اما هر از گاهی هم زیر چشمی نگاهش می کردم تا اینکه متوجه شد و با لحنی پرخاشگرانه گفت آدم ندیدی...
 

فقط چند جمله یواشکی و زیر لب جوابش را دادم، چون اگر حرفی میزدم در جواب می شنیدم؛ هرچه دلم می‌خواهد می‌پوشم؛ من می‌خواهم آزاد باشم و راحت؛ به کسی چه مربوط است که من چه می‌پوشم؛ تو را در گور من نمی‌خوابانند؛ اینها جملاتی است که شاید بارها و بارها شنیده باشیم؛ اما آیا از خود پرسیده‌اند که کدام آزادی به تو می‌گوید گوهر با ارزش وجودت را در معرض دزدادن آبرو بگذار؟!

امثال این دختر امروز در جامعه ما زیاد است.

 

مانتوهای تنگ و چسبان و بعضا نازک، شال های چند سانتی، شلوارک های کوتاه و ... چند سالی است که گریبانگیر برخی دختران ما شده است و گویا ما یادمان رفته که ایرانی هستیم و مسلمان.
 
پوشش زن ایرانی همیشه تاریخ چه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام پوششی مناسب، موقر و راحت بوده است. لباس های زنان ایرانی، از جنس بسیار مرغوب، کار شده و با رنگ های بسیار شاد تهیه می‌شده و تا مچ دست و پاها را می‌پوشانده. لباسی که نشانگر وقار و حیای یک زن متمدن ایرانی در جهان است. هویت تاریخی زن ایرانی در جهان منحصر به فرد و برجسته می باشد.

 

ایرانیان از دیرباز به پاکدامنی اهمیت می‌دادند و زنان ایرانی پوشیده با چادر یا پوشش‌های دیگری که موها را می‌پوشاند و سر تا پا را در بر می‌گرفت، در میان مردان ظاهر می‌شدند. در یک مهر سنگی استوانه‌ای که از دوره هخامنشی برجای مانده و اکنون در موزه لوور فرانسه نگهداری می‌شود، شاهزاده ایرانی و ندیمه‌هایش دیده می‌شود که شاهزاده خانم، چادر و ندیمه‌ها سرپوش یا سربند دارند.

 

در طرحی که روی سنگی در ارگیلی ترکیه نقش بسته است، زن ایرانی با پوشش چادر و سوار بر اسب دیده می‌شود. حتی سرپوش‌های پارچه‌ای دوره هخامنشی از زیر برف‌های منطقه پازریک روسیه پیدا شده است.

ایرانیان از 10 هزار سال پیش دارای تمدن بوده‌اند. نخستین ابزار ریسندگی و بافندگی در غار کمربند، نزدیک بهشهر، یافت شده است که به 7 هزار سال پیش از میلاد مسیح بازمی‌گردد. به علاوه، در قدیمی‌ترین بخش‌های شهر باستانی شوش، که در خوزستان قرار دارد، سوزن‌های سوراخ‌دار پیدا شده است.

این دستاوردهای و نوآوری‌های دیگری که در دوران‌های بعدی رخ داد، صنعت پارچه و پوشاک ایران را پیشتاز و سرآمد جهانیان کرد. جالب است بدانید اسکندر مقدونی، با آن‌که به ایران حمله و آن را اشغال کرده بود، لباس ایرانی می‌پوشید.

ایرانیان نخستین مردمانی بودند که کت آستین‌دار و شلوار می‌پوشیدند. مردمان تمدن‌های دیگر، بابلی‌ها، آشوری‌ها، یونانی‌ها و رومی‌ها، شلوار نمی‌پوشیدند. ایرانیان حتی نوعی شلوار ویژه سوارکاری نیز داشتند که تنگ و چسبان بود و اغلب از چرم ساخته می‌شد.

 

همه این شواهد، هویت اصیل، ایده آل و بی نظیر پوشش ایرانی را در تاریخ جهان می‌نمایاند. اما پرسش اینجاست که با این همه سابقه درخشان فرهنگی، چرا دختر ایرانی امروز، احساس بی هویتی می‌کند و دچار یک ایدئولوژی بی بند و باری می‌گردد، تا جایی که خود را همچون عروسک های غربی بزک کرده و با هزار توجیه نابخردانه در معرض نمایش عمومی می‌گذارد؟

مگر ما چه کم داریم که فرزندان ما الگوهای غربی را می‌پذیرند و دنباله روی مانکن های بی بندوبار غربی رفته‌اند. مگر نه این است که جوامع غربی تا آنجا به راه انحطاط رفته‌اند که معیارها و ارزش هایشان از اصالت اخلاق و انسانیت به قساوت امیال شهوانی و اغراض پست نفسانی رسیده است.

 

چرا برای دختر امروز ایران، ارزش ها رنگ می‌بازد، همیشه یادمان باشد که این دختران و پسران از غرب نیامده‌اند، آنها مردان مریخی و زنان ونوسی نیستند، آنها فرزندان ایران هستند، همان خواهران و برادران ما.

 

برای آنها چه کرده ایم و آنها را به چه راهی کشانده ایم. رفتار جوانان امروز ما، یک واکنش اجتماعی است به عملکرد دست اندرکاران فرهنگی ما در این سال ها. جمله‌ای می‌دیدم از بیانات رهبر معظم انقلاب که در سال های اوایل انقلاب فرموده بودند: «بازگشت به فرهنگ منحط غرب محال و محکوم است.»

 

ایشان همواره در بیاناتشان، نگران اوضاع فرهنگی کشور بوده‌اند و نسبت به برخی سیاست گذاری‌ها و حرکت های دست اندرکاران امور فرهنگی و نتایج عملکرد آنها ابراز نارضایتی نموده‌اند. حضرت آیت الله خامنه‌ای همواره این تفکر غرب را که معتقد است، زن برای حضور و فعالیت در جامعه نباید حجاب داشته باشد، مطلقا مردود دانسته و با طرح این پرسش می‌فرمایند:

«... سوال من این است که با برداشتن چادر در کشور ما زن های (پیش از انقلاب) تا چه‌اندازه در فعالیت های اجتماعی شرکت کردند؟ مگر در دوران رضاخان و پسرش، فرصتی داده شد، تا زن های ما در فعالیت های اجتماعی شرکت کنند.

 

زن های ایرانی زمانی وارد فعالیت اجتماعی شدند و کشور را با دست های توانای خود متحول کردند و مردهای این کشور را به دنبال خود به میدان مبارزه کشیدند، که چادر سرشان کردند.»

بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) نیز در خصوص حجاب و شأن زن در صحیفه نور ج‏5 چنین می‌فرماید:

«... در اسلام زن باید حجاب داشته باشد... ما نمى‏توانیم و اسلام نمى‏خواهد که زن به عنوان یک شى ء و یک عروسک در دست ما باشد. اسلام مى‏خواهد شخصیت زن را حفظ کند و از او انسانى جدى و کارآمد بسازد. ما هرگز اجازه نمى‏دهیم تا زنان فقط شیئى براى مردان و آلت هوسرانى باشند.»

 

شهید مطهری در کتاب مسئله حجاب در این باره می‌گوید:

 

... فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چیز است. بعضی از آنها جنبه روانی‏ دارد و بعضی جنبه خانه و خانوادگی، بعضی دیگر جنبه اجتماعی و بعضی‏ مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگیری از ابتذال او...

 

حجاب در اسلام از یک مسئله کلی‏ تر و اساسی‏تری ریشه می‏گیرد و آن این است‏ که اسلام می‏خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع دیگر به‏ محیط خانوادگی و در کادر ازدواج قانونی اختصاص یابد، اجتماع منحصرا برای کار و فعالیت باشد. برخلاف سیستم غربی عصر حاضر که کار و فعالیت‏ را با لذتجوییهای جنسی به هم می‏آمیزد، اسلام می‏خواهد این دو محیط را کاملا از یکدیگر تفکیک کند.

با این تفاسیر آیا این مسئله آنقدر حائز اهمیت نیست که نسبت به اصلاح برخی قوانین و سیاست های فرهنگی عزم جدی داشته باشیم. به نظر می‌رسد قوای سه گانه ما باید با تعامل با یکدیگر هر چه زودتر نسبت به اصلاح وضعیت آشفته فرهنگی کشور تصمیمات عملی و جدی بگیرند.

 

ما باید نسبت به رفتار فرهنگی اجتماع خود بسیار حساس و هوشیار باشیم جامعه جوان ما تشنه آموختن و امتحان کردن است، نباید اجازه دهیم تا محصولات غربی، خوراک جوانان ما و جوانان ما، خوراک محصولات غربی گردند.

 

در فلسفه پوشش ایرانی، اصل، بر حیا، مصونیت، حفظ و مراقبت از زیبایی ست. اما در فلسفه پوشش غربی اصل بر بی قیدی، تظاهر، فریب و خود فروشی است. نوعی آزادی کاذب سیاستمدارانه برای استعمار فکری زنان.

 

خیلی از جوانان ما به دلیل بی اطلاعی از چگونگی پوشش اصیل ایرانی و نبود تعریف و اجرای مدرن این نوع پوشش در جامعه مبادرت به استفاده از پوشش های غربی نموده‌اند. با این تفاسیر اگر در جامعه ایرانی اسلامی ما برخی به این نتیجه رسیده‌اند که باید خود را نیمه عریان کنند یا لباس های بسیار تنگ غربی بپوشند، باید دید که این مسئله از کجا نشأت گرفته است./